Rijstvelden, een zachte temperatuur, geen radio en televisie, rust. De verstilde omgeving alleen zou voldoende kunnen zijn om Chris de Korte (71) als vanzelf in balans te krijgen.

Hij is te gast op de Filippijnen, een kilometer of 200 van de hoofdstad Manilla. In een internationaal gezelschap van tai ch’i-coaches doet hij elke ochtend twee uur zijn oefeningen. Hij traint de trainers, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds vroeg, want als het donker wordt, is de dag afgelopen en wordt het moede hoofd te rusten gelegd.

Het lijkt vreemd om vanuit die oase van ontspanning de moeite te nemen telefonisch een journalist aan de andere kant van de wereld te woord te staan, maar De Korte neemt er uitgebreid de tijd voor. Want het onderwerp spreekt hem aan, sterker, het gaat hem aan het hart. Tai ch’i, volledig: tai ch’i guan.

De topjudocoach – hij is de man achter de olympische medailles van onder anderen Angelique Seriese, Mark Huizinga en Edith Bosch – is er elke dag mee bezig. Voor zichzelf en, als leraar, voor anderen. ,,De wereld zou er heel wat mooier uitzien als iedereen aan tai ch’i deed.’’

De Korte ziet ze vaak lopen: joggers die je één ding moet nageven, namelijk dat ze doorzetten. Maar maken ze hun lichaam meer kapot dan dat ze hun gezondheid verder helpen met hun inspanningen. ,,Ze lopen mank, ze hebben pijn, ze belasten hun lichaam veel te zwaar. Ze houden zich vast aan hun schema’s, maar ze vergeten zichzelf.’’

Het is het wezenskenmerk van tai ch’i, zegt De Korte: de confrontatie met jezelf. ,,Van oorsprong is het een zelfverdedigingskunst, maar ik zie het als een methode voor persoonlijke ontwikkeling. Mensen die zijn uitgeleerd, zijn eigenlijk al zo’n beetje overleden. Je moet je altijd blijven ontwikkelen. Dat geldt voor iemand van 20, maar ook voor iemand van 80.’’

Tai ch’i leert de kunst van de beheersing, zegt De Korte. ,,Je lichaam en geestelijk ontspannen. Dat klinkt als een tegenstelling, want wij hebben het idee dat beheersing en ontspanning lijnrecht tegenover elkaar staan. Dat komt omdat je met tai ch’i niet beheersing forceert, maar het een vorm van bewustzijn wordt. Soepel bewegen betekent dat er bij het bewegen geen overbodige kracht wordt gebruikt. Aandacht is voldoende. Op dezelfde wijze kun je ook je gedachten beheersen: verricht nooit meer inspanning dan noodzakelijk is.’’

De mensen die je in stadsparken langzame maar zeer gecontroleerde bewegingen ziet maken, beoefenen tai ch’i. Ze maken gebruik van een reeks vaststaande bewegingen die langzaam en bewust worden uitgevoerd. Balans, ontspanning, ademhaling en een juiste houding zijn essentieel.

Een ideaal middel om in te zetten als mensen kampen met kwalen als rsi, burn-out, stress, depressie of vermoeidheid, zegt De Korte, want de meeste ongemak komt voor uit een verkeerde houding. ,,Tai ch’i maakt je bewust van de spanningen in je lichaam. Je leert jezelf een goede, gebalanceerde lichamelijke houding aan. Maar het werkt ook geestelijk, want je ontspant je geest waardoor positieve energie ruimte krijgt.’’

Iedereen kan het leren, zegt De Korte. Hij begeleidt jongeren, maar ook ouderen hebben er baat bij . ,,Doordat je op geen enkele manier je lichaam overbelast, kan je er op latere leeftijd nog mee beginnen. Ik heb in mijn groep een man van 82, die sinds hij tai ch’i doet geen rugpijn meer heeft. Hij is, zoals velen die de kunst beoefenen, een vriend van zichzelf geworden.’’ (Via AD)