Het loont om optimist te zijn: je leeft langer, gezonder, rijker en temidden van veel vrienden. En wie al geen optimist was, zeggen sommige geleerden, die kan het gewoon leren.

‘Yes, we can.’ Bondiger is het ongebreidelde optimisme dat de Amerikaan als een tweede huid aankleeft niet eerder verwoord. En dat temidden van een economische crisis die weinig goeds belooft voor de nabije en niet zo nabije toekomst. Maar ja, daarvoor ben je optimist: als het goed gaat, gaat het goed omdat het nu eenmaal altijd goed gaat; gaat het slecht, dan moet je gewoon meer je best doen: handen uit de mouwen, schouders eronder, schepje er bovenop – dat soort dingen.

Voor de pessimisten heeft de toekomst niets dan ellende in petto, altijd en overal, en als het leven ze al een keer meezit, dan is dat door puur toeval.

Amerikanen zijn als volk bovenmatig optimistisch, maar ook onder de mensheid als geheel tref je meer optimisten dan pessimisten – de mensen die zeggen: ‘Ik wist dat deze dingen gebeuren, maar je houdt er toch geen rekening mee dat het jóu overkomt.’

Langer leven
In zeker zin hebben die optimisten daarin nog gelijk ook. Want het noodlot laat hen meer met rust dan de pessimist. Zo zijn er diverse onderzoeken waaruit blijkt dat oudere optimisten een behoorlijk kleinere kans hebben te sterven en een fors kleinere kans om te overlijden aan een hartaandoening. Ze gaan natuurlijk uiteindelijk wel dood – zo goed is optimisme nu ook weer niet voor je – maar over een periode van tien jaar bekeken, komen ze er beter vanaf. Optimistische patiënten die een bypassoperatie hadden ondergaan, zo bleek uit weer ander onderzoek, moesten in half zo weinig gevallen als pessimisten binnen zes maanden weer worden opgenomen. En dan blijken optimisten ook nog eens een lagere bloeddruk te hebben en langer te leven. Van bijna zevenduizend studenten die vanaf dat ze naar de universiteit gingen veertig jaar werden gevolgd, waren er onder de meest uitgesproken pessimisten 42 procent meer doden gevallen dan onder de uitgesproken optimisten.

Minder stress
Waar dat gezondmakende effect aan te danken is, daar zijn de geleerden nog niet uit. Eén stelling is dat een optimistische kijk op het leven je behoedt voor stress; en stress is nu eenmaal niet goed voor je – al helemaal niet voor je hart. Maar het is ook heel goed mogelijk, zeggen weer anderen, dat optimisten nu eenmaal gezonder leven, doordat ze leven vanuit het idee dat je je bestaan zelf vorm kunt geven. Dus doen ze meer aan lichaamsbeweging, eten ze gezonder en grijpen ze sneller in – zeg maar: gaan ze naar de dokter – als ze denken dat hun gezondheid bedreigd wordt.

Meer lol, meer succes
Niet alleen overkomen optimisten minder nare dingen, de betere dingen des levens vallen hun ook meer ten deel dan aan pessimisten. Zo hebben optimisten meer en langduriger relaties (ervan uitgaand dat dat een goed ding is). Dat zou kunnen zijn doordat het nu eenmaal prettiger toeven is naast een optimist. Maar waarschijnlijker is het dat het komt doordat optimisten relaties hoger op hun prioriteitenlijst hebben staan en er meer tijd en moeite in steken.