(IPS) Tienduizenden Argentijnen doen nog steeds aan georganiseerde ruilhandel. De ruilhandel in Argentinië kende een hoogtepunt tijdens de economische crisis acht jaar geleden. Bijna drie miljoen Argentijnen namen er toen hun toevlucht toe. Vandaag bestaan er nog zo’n vijfhonderd ruilhandelclubs, die tienduizenden mensen bij elkaar brengen.

Organisatoren hebben het aantal ruilhandelaars zien stijgen met 50 procent ten opzichte van vorig jaar. Dat valt samen met een zekere economische onzekerheid als gevolg van het conflict tussen regering en landbouworganisaties over hogere exportheffingen.

Door de groei is het oudste trefpunt voor ruilhandelaars, opgericht in 1995 in Bernal, een voorstad van Buenos Aires, naar een grotere ruimte aan het verhuizen. “De nieuwe start is voor over enkele weken”, zegt Rubén Ravera, een van de stichters van het Globale Ruilhandelnetwerk (RGT) in Argentinië. Het geruilde volume valt moeilijk te meten, zegt hij. “De ruil gebeurt via de telefoon, via e-mail en via persoonlijk contact. Maar het stijgt traag sinds 1995.”

Kunstvoorwerpen
In een ruilhandelclub kan alles van eigenaar verwisselen: van huisgemaakte voedingswaren en kleding over schoolgerief en doe-het-zelfmateriaal tot kunstvoorwerpen. Men kan ook met diensten betalen: met herstellingen bijvoorbeeld, met educatieve en toeristische diensten en zelfs met medische hulp.

“Het is raadzaam niet meer dan honderd deelnemers per trefpunt te hebben”, zegt Ravera. “Op die manier kun je persoonlijke relaties opbouwen en vertrouwen kweken.” Om de markt goed te laten draaien moeten alle gebruikers evenveel consumeren als ze aanbieden – “prosumeren” noemen ze dat.

“Het heeft een schitterend effect op het zelfvertrouwen van de mensen, vooral bij de jongeren en huisvrouwen, die nu vaardigheden kunnen gebruiken die vroeger niet gevaloriseerd werden.”

Nieuwe ogen
Is de wereld niet te geglobaliseerd geworden voor dit soort primitieve economie? “Het systeem heeft een toekomst in de huidige wereld voor zover we er met nieuwe ogen willen naar kijken”, zegt Horacio Krell van de Unión de Permutas de Argentina, een organisatie die de uitwisseling van goederen en diensten stimuleert. “Ruilhandel is geen manier om in iemands levensonderhoud te voorzien en de mensen keren de economie ook niet de rug toe. Het is een aanvulling, het pikt de mensen op die door het systeem worden uitgesloten.” Een terugkeer naar de ruilhandel is mogelijk, zegt Krell, als de opvoeding “een werkcultuur” benadrukt die vertrekt van “een kapitalisme dat gebaseerd is op de echte economie en niet op financieel inkomen.” Hij ziet in de ruilhandel mogelijkheden om de economie van kleine gemeenschappen te ontwikkelen en de gevolgen van de crisis te beperken.