Sommige visbestanden in de wateren rond delen van de VS, IJsland en Nieuw-Zeeland herstellen zich. Als de vangstbeperkingen streng genoeg zijn en terdege worden afgedwongen, is er toch nog hoop voor bedreigde visbestanden. Dat blijkt uit een gezaghebbende studie die vrijdag in Science verscheen.

Twintig gerenommeerde ecologen en visserijexperts bogen zich over tien grote vangstgebieden. In de helft daarvan neemt de overbevissing af en gaan sommige bestanden er zelfs weer op vooruit, zo blijkt uit hun studie. Dat is te danken aan vangstverboden of strenge quota, het verbod van bepaalde vangsttechnieken en de afbakening van reservaten.

“Dat wil zeggen dat het beheer van die gebieden de voorwaarden schept voor ecologisch en economisch herstel”, zegt Boris Worm, een visserijexpert van de Canadese Dalhousie Universiteit. “Het is maar een begin, maar het doet me hopen dat we de mogelijkheid hebben de overbevissing onder controle te brengen.”

Samen met een reeks collega’s publiceerde Worm in 2006 een ophefmakende studie over de zeevisserij. De conclusie van hun vier jaar durende onderzoek luidde dat de overbevissing tegen 2050 alle grote vangstgebieden in de wereld commercieel waardeloos zou maken. Worm was toen nog heel pessimistisch over de mogelijkheid om het roer nog om te gooien. De nieuwe onderzoeksresultaten hebben hem meer hoop gegeven.

Maar voor een echte trendbreuk is er wel meer nodig. Volgens schattingen wordt 80 procent van de commerciële visbestanden in de wereld maximaal of overgeëxploiteerd. De beheersmaatregelen die op sommige plaatsen succes opleveren, moeten dus dringend in al die vangstgebieden worden toegepast. Voor de meeste soorten is er alleen hoop als de bevissingsdruk met de helft of meer wordt verminderd. 

De studie die vrijdag in Science verscheen, behandelt een vierde van de grote vangstgebieden ter wereld. Van alle visbestanden die onderzocht werden, is 63 procent nog niet voldoende hersteld van de decimering van de voorbije decennia.

De meeste vangstgebieden waar het beter gaat worden beheerd door rijke landen, maar ook Kenia krijgt een positieve vermelding. Wetenschappers, bedrijfsleiders en kleine vissers hebben er samen beslist in sommige gebieden geen vis meer boven te halen en ook het gebruik van bepaalde netten aan banden te leggen. (IPS)