De Amerikaanse president Obama is lang niet de enige die een stempel kan drukken op de klimaatonderhandelingen. Van de Deense premier Rasmussen tot de stoetmoedige Boliviaanse onderhandelaar Angelica Navarro: tien mensen om in de gaten te houden in Kopenhagen.

Lars Loekke Rasmussen. De Deense Eerste Minister wil graag een positief resultaat voor de top in ‘zijn’ Kopenhagen. Hij pleit voor een aanpak in twee stappen: een politiek akkoord  in Kopenhagen en een wettelijk bindend verdrag op basis daarvan in 2010. Critici vrezen dat die aanpak gevaarlijk kan zijn, omdat op die manier de druk weggenomen wordt.

Abdalla Salem El-Badri, Secretaris-generaal van de OPEC, de organisatie van olieproducerende landen. El-Badri vindt dat olieproducerende landen gecompenseerd moeten worden voor het verlies aan inkomsten die een klimaatdeal met zich mee kan brengen. Dat lijkt op het eerste gezicht een wat vreemde vraag, maar het is goed mogelijk dat wereldleiders geen zin hebben om het Midden-Oonsten en andere olieproducerende regio’s te destabiliseren door een plotse daling van hun inkomsten.

Lula da Silva, de Braziliaanse president. Hij wil nog tijdens zijn presidentschap het Amazonewoud beschermen, en dat klinkt veel wereldleiders als muziek in de oren. Kaalkap is wereldwijd immers goed voor 40% van de uitstoot van CO2. Vraag is hoeveel de president in ruil wil voor de bescherming van het grootste bosgebied ter wereld.

Ibrahim Mirghani Ibrahim, hoofdonderhandelaar voor Soedan. Soedan is momenteel voorzitter van de G77, de ontwikkelingslanden die als één blok onderhandelen. Ibrahim wil erop toezien dat een akkoord in Kopenhagen net als in Kyoto geen uitstootbeperkingen inhoudt voor ontwikkelingslanden. Geïndustrialiseerde landen zien dat natuurlijk anders.

Barack Obama, president van de VS.
Obama maakte van het klimaat een van de speerpunten tijdens zijn verkiezingscampagne en deed de hoop oplaaien toen hij aankondigde naar Kopenhagen te zullen komen. Maar waarnemers waarschuwen voor teveel optimisme. De Amerikaanse Senaat gunt de president immers erg weinig bewegingsruimte in Kopenhagen.

Jairam Ramesh, India’s minister van Leefmilieu. Ramesh bleek dit jaar vooral een onvoorspelbare factor in het klimaatdebat. Eerst vond hij ontwikkeling belangrijker dan de strijd tegen de klimaatverandering, vervolgens sprak hij over een aparte klimaatdeal met de VS. Onlangs nog sprak hij zijn twijfels uit over het smelten van de gletsjers in de Himalaya als gevolg van de klimaatverandering.

Hu Jintao, president van China.
Hu kondigde enkele dagen geleden samen met Obama aan dat hij persoonlijk aanwezig zal zijn in Kopenhagen, waardoor de top meer gewicht krijgt. China is een van de sleutellanden om tot een akkoord te komen, en kondigde onlangs relatieve reductiedoelstellingen aan.

Kevin Conrad, hoofdonderhandelaar van Papua New Guinea.
De nobele onbekende Conrad werkte zich in 2007 internationaal in de schijnwerpers toen hij harde kritiek uitte op de Amerikaanse delegatie in Bali. “Als jullie om de een of andere reden niet willen leiden, laat het dan aan de rest van ons over, maar ga alstublieft uit de weg”, zei hij.  Binnen enkele minuten veranderde de Amerikaanse delegatie het geweer van schouder waardoor een akkoord mogelijk werd. Sindsdien is Conrad een van de belangrijkste woordvoerders van eilandstaten die bedreigd worden door de stijgende zeespiegel.

Ed Miliband, de Britse staatsecretaris voor Energie en Klimaatverandering.
Miliband is niet alleen politicus, hij lijkt ook een overtuigd klimaatactivist. Hij heeft al duidelijk gemaakt dat hij enkel genoegen zal nemen met een bindend akkoord in Kopenhagen. In eigen lande richtt hij “Ed’s Pledge” op, een heuse campagne om zoveel mogelijk mensen te mobiliseren voor succes in Kopenhagen.

Angelica Navarro, onderhandelaar voor Bolivia.
Navarro liet zich als afgevaardigde van een klein land opmerken tijdens de voorbereidende ontmoetingen in Bonn en Barcelona. Ze gaf er opmerkelijke toespraken over arme landen, en kwetsbare regio’s, waarbij ze de vinger op de wonde legde. “Miljoenen mensen lijden onder een probleem waar ze zelf geen schuld aan hebben”, zei ze in Barcelona.