In 2006 leerde journaliste Tessa Koop Anton Teuben (oprichter van Niburu.nl) kennen. Hij was haar eye-opener en veranderde voorgoed haar perspectief op de wereld en het universum waarin we leven. Een paar jaar achtereen publiceerde ze veel artikelen op Niburu.nl en later richtte ze de website WantToKnow.nl op, samen met een goede vriend. Eind vorig jaar stopte ze met alles.

In onderstaand artikel verbreekt ze voor even de stilte.

Kleine update
Eind vorig jaar ben ik met een aantal activiteiten gestopt: o.a. als hoofdredacteur voor de website WantToKnow.nl, het schrijven van stukken voor Niburu.nl en het geven van lezingen. Maar betekent dat nu dat er niets meer van mijn idealen terecht is gekomen? Nee. Daarom een kleine update van mijn kant voor de mensen die benieuwd zijn wat er van die dame terecht is gekomen, die de wereld wilde vertellen over sterrenmensen en hun boodschap aan ons. En de allergrootste doofpot:

Wie wij werkelijk zijn
Dat laatste is werkelijk fascinerend en daar ben ik me het afgelopen jaar eens flink op gaan focussen: wie ben ik werkelijk? Iemand zei eens tegen me: “Tessa, jij hebt een wilskracht daar kun je een wijk op laten draaien.” En dat klopt. Ik voel een enorme sterke drang om mensen te informeren en te inspireren. Maar die drang zat – tot voor kort – vooral opgehoopt in mijn linkerhersenhelft, mijn verstand. Waar ook mijn ego op de eerste rij zit. Helemaal niks mis mee met het ego. Laat ik dat voorop stellen, want juist door de individualisatie als deeltje van het grote geheel (laat zeggen de druppel in de zee), kan de schepping zichzelf ervaren. Echter, stel dat het ego een spier is, dan is het ego in onze maatschappij een spierbal en het gevoel hangt er als een slappe elastiek bij. De boel is dus aardig uit balans getrokken. De energie in mijn systeem helde dus naar het ego dat zei:

‘Ik moet nu de wereld wakker schudden!

Ik moet nu doofpotten opentrekken!

Ik moet, ik moet, ik moet…’

De tijd dringt
Ergens ook wel begrijpelijk. De tijd dringt toch? De mens staat toch op het punt een gigantische evolutiesprong te maken. De transformatie is al gaande, en of de verschuiving naar een nieuw tijdperk een zegen wordt voor de mensheid of een ramp, dat hangt van ons af, toch? Dus met man en macht ging ik aan de slag met mijn missie. Het begon met schrijven voor Niburu.nl. Daarna voor Frontier Magazine. Vervolgens was het bijna gelukt om een televisieprogramma voor Veronica te maken. Toen dat niet lukte bundelde ik mijn kracht met goede vriend Guido en hadden we in no time een prachtige website van de grond getild. Tot ’s avonds laat zat ik achter mijn computer om artikelen te schrijven over de verborgen krachten achter het wereldtoneel, buitenaards leven, het UFO-fenomeen, bewustwording, etc. En ik startte met het geven van lezingen door het land. Een mooie tijd.

Meer doen door minder te doen
Maar ik brandde op. Mijn passie was als vuur geworden en ik liep aan mezelf voorbij. Parallel aan dit alles had ik een vurige (o jee alweer vuur) wens, namelijk zelf eens te gaan ervaren hoe multidimensionaal ik ben. Zelf eens een sterrenmens in zijn of haar helderblauwe ogen te kijken. Een ruimere blik op de werkelijkheid, een ruimer bewustzijn op weg naar en voorbij 2012? Mijn eigen scheppingskrachten ervaren? Mijn Hemel op Aarde creëren? Ik kon niet wachten! Ik kon wederom niet wachten: niet wachten. Geen geduld. Altijd rennen en vliegen. Altijd haast om te leven, mijn dromen te verwezenlijken. Ik had immers geleerd dat – als ik iets wilde – ik er heel hard  voor moest werken. Totdat de realiteit mij inhaalde. Het ging allemaal wel snel, maar in mijn beleving niet snel genoeg. Op een dag hield iemand mij een spiegel voor en hij zei: ‘Tess, je doet meer door minder te doen.’

Gevoel luisteren
Wat een inzicht. Ik voelde dat het waar was. Wie hielp ik ermee dat ik mezelf voorbijliep? Niemand. Allereerst mezelf niet (moe, gestresst, moodswings), mijn gezin, mijn werk en de wereld draaide ook nog gewoon door (letterlijk en figuurlijk). Ik raakte namelijk ook wel eens teleurgesteld in de wereld om me heen (‘kom op mensen, zijn jullie nog steeds niet zover?’) Had ik daar zo hard voor gewerkt? Bovendien had ik ook de neiging om mezelf af te zonderen en een vreemde eend in de bijt te voelen. Ik voelde me vaak onbegrepen en alleen. Daarbij realiseerde ik me dat ik compleet vergeten was hoe het voelde om ontspannen te zijn, in de flow, rustig, vol vertrouwen, zonder stress. Gewoon het gevoel te hebben dat alles goed is zoals het is. Dat ik niets moet. Dat ik goed ben zoals ik ben. En ik moet toegeven dat ik gewoon heel erg graag meer wilde zien en voelen. Als loslaten krijgen zou zijn, dan moest ik maar eens leren om echt naar mijn gevoel te luisteren.

Niets moeten
Ik stopte met WantToKnow.nl, het geven van lezingen en ik liep mijn agenda nog eens door om prioriteiten te stellen (die en die vriendschappen; kosten die energie of leveren die energie op?). Maar ook ging ik kijken of het wel nodig was om bepaalde bijeenkomsten af te lopen en mensen te ontmoeten. Het werd opvallend leeg in mijn agenda en de rust in mijn dagelijks leven keerde terug. Hoewel; het was even wennen. Ik schakelde vaak door naar zijn 5 en merkte dan dat ik voor niets een opgewonden standje werd. Maar het was ook wel erg confronterend: niets moeten, niets hoeven. Ja, behalve dan werken natuurlijk. Voor Janosh. Jee wat ben ik blij dat ik deze man heb ontmoet en dat ik met hem mag samenwerken. Van je hobby je werk maken… Nou ik had daar in het begin van 2006 – toen ik net met dit alles in aanraking kwam – een hard hoofd in.

Oneindig veel mogelijkheden
De media zagen mij al aankomen: een journalist die doofpotten wil opentrekken en schrijven over buitenaards leven. De media zijn zo ongeveer de belangrijkste tool van de machtselite om de massa te manipuleren, te controleren en in een angstgreep te houden. Dat is wel wat ik heb gemerkt: als je blijft geloven in hetgeen waar je achter staat, dan zorgt het universum voor je. Vaak op manieren die jij nooit had kunnen bedenken. In ons hoofd beperken we onszelf veelal met negatieve overtuigingen, gebaseerd op angst. Maar het universum bestaat uit oneindig veel mogelijkheden. Bovendien hebben we de tijd mee: wat je uitzendt komt nog eerder retour. Dat heeft te maken met de verhoogde trillingsfrequenties op Aarde en in ons zonnestelsel. Google maar eens wat informatie over de Schumann Resonantie, voor een wat meer wetenschappelijke benadering.

Heilige Geometrie
Janosh en ik werken momenteel aan de laatste fases van de online workshop de 2012 Inspirience. De laatste maanden heb ik me helemaal onder laten sneeuwen door de Maya’s, hun profetieën en kalenders, Atlantis, waar onze hedendaagse problemen zijn begonnen, het nieuwe elektromagnetisch raster (zie de laatste column van Janosh) om de Aarde, de fotonengordel, de galactische uitlijning, buitenaards leven, onze potentie als mens als we ons DNA 100% gaan gebruiken, de werking van Heilige Geometrie, wat een supersnelweg voor evolutie blijkt te zijn. Enzovoort, enzovoort. Wow wat interessant allemaal en wat leven we in bijzondere tijden! Af en toe heb ik het nieuws wel gevolgd, af en toe keek ik wel eens op WantToKnow.nl en Niburu.nl, maar bovenal heb ik me helemaal toegelegd op de workshop van Janosh. En liet ik me gewoon leiden door de flow van het universum.

Andere werelden
Parallel aan dit alles ging mijn persoonlijke bewustwordingsproces gewoon door. Ik heb al eens verteld in dit artikel over mijn telepathische lijntje met boven. Dat is met de tijd alleen maar sterker geworden. Ook vertelde ik in datzelfde artikel dat ik via mijn derde oog steeds meer begon te zien; andere werelden, maar ook andere mensen, met hele andere hoofden dan wij hier op Aarde kennen. Maar ik werd ook gigantisch geconfronteerd met mezelf. Ik wilde loslaten en krijgen, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik dan de verhalen van Janosh las (voor de workshop houdt hij een soort manuscript bij, waarin hij schrijft over zijn ervaringen met de Arcturian Saïe), dan dacht ik wel eens: ‘Ahhh hoe doet hij dat toch! Bij mij is het weg zodra ik er met mijn denken tussenzit!’ Nu kan ik er wel wat meer om lachen. “Daarboven laten ze zich niet dwingen,” zei Wiljo dan tegen mij.

Universele Wetten
Wiljo is een goede vriend, van wie ik het afgelopen jaar heb geleerd van hoofd naar hart te gaan. Iedereen die van hoofd naar hart wil, moet leren zich te gedragen als één met het grote geheel. Daarvoor gelden nieuwe wetten en regels, waar het ego – zeker in het begin – nogal moeite mee heeft. Controle loslaten, vertrouwen hebben, geduld, geen verwachtingen, acceptatie van dat wat is, positieve overtuigingen hebben, positieve gedachten, aan de slag met oude patronen en valkuilen, stress loslaten, rustig aan doen, naar je gevoel luisteren, leven in overvloed, niet oordelen, van jezelf en de ander houden zonder eisen??????? Nou laat zeggen dat het ego daar nogal wat moeite mee heeft. Maar de Universele Wetten (zoals wat je uitzendt komt naar je terug) worden steeds belangrijker in deze tijd, dus je kunt ze beter voor je dan tegen je laten werken. Wiljo zou je een pionier kunnen noemen. En Janosh ook. Van deze twee mooie mannen leer ik dan ook erg veel.

Kosmische gemeenschap
Ik wil je even iets grappigs laten lezen. Ergens heb ik het gevoel dat ik op een dag mensen op toegankelijke wijze mag gaan vertellen over sterrenmensen en hun boodschap aan ons. Volgens de Maya betreden we in februari 2011 immers de hoogste trede van de TUN-kalender. Deze kalender brengt ons gehele evolutieproces vanaf de big bang tot 2012 in kaart. De hoogste trede staat voor Universeel Bewustzijn, waarbij we als mensen bewust gaan co-creëren met de Bron. Nou lijkt het mij dat we op dit level ons wel massaal bewust worden dat we deel uitmaken van een kosmische gemeenschap. Er zijn immers circa 100 miljard sterrenstelsels in het voor ons ‘zichtbare’ heelal, elk met tientallen tot honderden miljarden sterren. En dat we ons bewust worden van onze rol in het universum. Dus met dit in mijn achterhoofd en mijn vorige wens om zelf contact te krijgen, raakte ik af en toe gefrustreerd dat het me niet voldoende lukte. Ik deed toch rustig aan?

Dit is wat ‘ze’ zeiden:

“Ok, Tessa. Je staat op een keerpunt. Je staat nog met het ene been in het oude en met het andere been in het nieuwe. Jij mag kiezen waar je vanaf NU gaat staan. Niet gisteren, niet vandaag, niet morgen maar NU. Dit moment in de eeuwigheid. Laten we je even ferm toespreken. Jij zeurt steeds over contact. Jij verlangt steeds naar contact. Je bent af en toe een klein kind dat met haar voeten op de grond stampt om haar wil door te drijven. Prima. Ga je gang daarmee. Als jij dat wilt. Dat vinden wij allemaal ok. Maar wij kunnen daar niets mee. Het is alsof jij zegt: ‘Ik heb geen contact met jullie.’ En daarmee houd jij je eigen werkelijkheid in stand. Wij slaan dat gade van de overkant, en we kunnen er niets aan doen. Denk jij dat we in zo een situatie toenadering zoeken en dat kleine kind – dat eigenlijk zo eigenwijs om ons te ontkennen, haar zin te geven? Natuurlijk niet!”

“Als jij je gedraagt als een klein onvolwassen kind, dan kunnen wij niets anders dan afwachten totdat jij klaar bent om onze geschenken te ontvangen. Jouw kinderlijke en onvolwassen gedrag houdt je trilling laag. Keer op keer weer. Dag na dag. En dan kun jij jezelf nog zo voeden met universele wijsheden, maar als jij ervan overtuigd bent dat jij wordt overgeslagen in dit verhaal, dan krijg je wat je wenst. Dus wil jij voor eens en voor altijd dit uit de weg ruimen, dan raden wij je aan je levenshouding te veranderen. Wil jij met volle vaart vooruit? Laat ons dan zien dat je volwassen en klaar bent om onze geschenken te ontvangen. Jouw twijfel slaat een enorme afstand tussen ons. Als jij twijfelt, hoe kun jij de boodschap dan doorgeven?”

Beide benen op de grond
Ja, daarboven winden ze er geen doekjes om hoor. Ze zijn heel eerlijk. En ik moest ze gelijk geven. Bovendien gaan de dingen ook volgens plan. Het is niet altijd het plan dat het ego voor ogen heeft, maar ik geloof er wel in dat alles wat ik nodig heb naar mij toe komt. En alles wat ik dien te weten aan mij wordt onthuld. Dus zolang zij daarboven vinden dat de tijd nog niet rijp is, dan zal dat wel in lijn liggen met de blauwdruk van mijn ziel. Dat ligt opgeslagen in mijn DNA. Hoe het er nu voor staat? Nou ik krijg steeds plukjes te zien en te horen. Ik merk dat ik vooral bezig ben om mijn zaakjes hier op Aarde goed voor elkaar te krijgen. Wil deze materie een groot publiek kunnen bereiken, dan moet het ook gebracht worden met beide benen op de grond. Contact met buitenaards leven is echt niet de eerste en belangrijkste prioriteit van daarboven. Het is eerder het gevolg van een weg die we met zijn allen zijn ingeslagen: de weg naar een ruimer bewustzijn.

Janosh
Al mijn kennis, levenservaring en expertise kan ik nu heel goed kwijt in mijn werk voor Janosh. Daarnaast ben ik met een paar mensen – o.a. Wiljo – aan het kijken of we een soort samenkomsten kunnen organiseren. Waar ik in het leven van alledag mee stoei, daarin ben ik natuurlijk niet de enige. En van elkaar kunnen we leren. Terwijl ik dit schrijf sta ik op het punt om naar een leuk plek ergens in het Gooi te gaan om te overleggen hoe we die workshops handen en voeten gaan geven. Het moet simpel zijn, praktisch, toegankelijk, inspirerend. Ik denk dat het heel bijzonder wordt. Wiljo is een echte pionier als we het hebben over leven vanuit het hart. Daar waar wij met zijn alleen naar op weg zijn, op dat punt is hij al beland. Ik zie onszelf een soort galactische burgers worden, die bewust co-creeren met de Bron, een zeer sterke intuïtie hebben. Telepathisch contact met elkaar en daarboven, helder zien en voelen, tijdreizen,etc. dat zal voorbij 2012 heel normaal gaan worden.

Grote schoonmaak
Ik denk dat we er versteld van zullen staan waar we met elkaar toe in staat zijn. Maar eerst is het tijd voor de grote schoonmaak. Door de jaren/eeuwen heen hebben we zoveel energetisch afval verzameld. Als onze ware essentie een fonkelende diamant is, dan is het licht aardig afgezwakt door al onze negatieve en beperkende overtuigingen en trauma’s uit het verleden. We mogen dan in wezen perfect zijn, multidimensionaal en over goddelijke krachten beschikken, maar we ervaren momenteel vooral wat we niet zijn: alleen ons denken, alleen ons lijf, afgescheiden van onszelf, elkaar, Moeder Aarde en het Universum. Slachtoffer. Maar dat geeft niet! In die zin dat het leuke is dat we nu in een tijd leven waarin het ons in wezen heel makkelijk wordt gemaakt om te evolueren. Het lijkt alsof de tijd sneller gaat, maar in wezen gaat onze creatie sneller. Dat betekent dat we als ziel grote stappen kunnen maken en snel Thuis kunnen zijn. In onszelf. Vanuit het hart, één met de Bron.

Nou… dat is in een notendop waar ik momenteel zoal mee bezig ben.

Het gaat dus goed met mij 😉

Wordt vervolgd!

Liefs Tessa

www.tessakoop.nl
www.janosh.com