Het Wereld Sociaal Forum (WSF) in Dakar, Senegal, loopt op z’n eind. Sylvia Borren, co-voorzitter van de Global Call to Action Against Poverty, een leidende coalitie binnen het WSF, legt uit waarom het Forum zo belangrijk blijft.

Talloze maatschappelijke organisaties en bewegingen uit de hele wereld waren deze week bijeen in Dakar voor het Wereld Social Forum, dat in 2001 voor het eerst werd georganiseerd in Porto Alegre. Een van de organisaties die meedoet, is de Global Call to Action Against Poverty (GCAP), een coalitie van campagneorganisaties in meer dan honderd landen.

Volgens Sylvia Borren, co-voorzitter van de GCAP, is het Forum van groot belang. “De grote crises worden niet opgelost door de G8, G20 of de VN. De macht is nog steeds in handen van rijke minderheden, een elite van banken, bedrijven, regeringen, media en soms criminele netwerken die met elkaar verweven zijn. Daarom moeten wij, de mensen, zelf de leiding nemen. Wereldburgerschap betekent: zich organiseren in inclusieve mondiale democratische processen.”

Het Forum speelt daarin een rol als podium voor ontmoeting en strategie, maar moet zelf geen instituut met specifieke doelen worden, vindt Borren. “Het is een veilige thuishaven voor allerlei opkomende sociale initiatieven.”

Resultaten
Uiteindelijk leiden die tot concrete resultaten, volgens Borren, zoals meer uitgaven van regeringen aan onderwijs en gezondheidszorg, of bijvoorbeeld tot de gezamenlijke strategie van organisaties ter voorbereiding van de klimaatconferentie in Kopenhagen in 2009.

Ook de GCAP zelf is gelanceerd op het WSF, in 2005. Dit jaar heeft de coalitie zich, samen met andere organisaties en met het Ontwikkelingsprogramma van de VN, gericht op debatten over hoe burgers kunnen controleren of hun regeringen zich houden aan de afspraken om te werken aan de millenniumdoelen.

In 2010 heeft de mondiale vergadering van de GCAP een ambitieus plan opgesteld, ‘The World We Want’. “De uitdaging is nu om dat te vertalen in concrete taken per land en per doelgroep, om voldoende allianties te sluiten en om fondsen te vinden in een tijd van bezuinigingen”, zegt Borren.

Een van de maatregelen die op het WSF wordt bepleit, is een belasting op financiële transacties. “Een uitstekend instrument om geld te genereren voor armoedebestrijding, onderwijs, gezondheidszorg en het creëren van banen. Maar op zichzelf zal het de armoede niet oplossen. Daarvoor moeten veel meer zaken stoppen: oneerlijke handel, het dumpen van gesubsidieerde landbouwproducten, geweld tegen vrouwen, mensenhandel, CO2-emissies, enzovoorts.”

Ten diepste moet er een eerlijker verdeling komen, aldus Borren. “Een eerlijke verdeling van land, water, onderwijs, zorg, energie, banen, enzovoorts. Een fundamentele verandering is hard nodig. In democratische processen, zowel in rijke als arme landen, in relaties tussen mens en natuur en in relaties tussen man en vrouw.” (IPS)