Hoewel (nog) niet iedereen ervoor gewonnen is, wint slowfood overal ter wereld terrein. De filosofie die erachter schuilgaat, klinkt alvast schitterend: het plezier van een (h)eerlijk lekkere maaltijd opnieuw leren ontdekken!

In 1989 ondertekenden 15 landen het Slow Food Manifest. Het symbool is een slak. Het principe? Ingaan tegen de fastfood. Nee zeggen tegen de kant-en-klaarcultuur, het rennen tegen de klok, de massaconsumptie… En nadenken over wat in uw bord ligt. Niet alleen vanuit het standpunt van het dieet, maar ook van het plezier, voor ons gastronomisch patrimonium en onze verantwoordelijkheid tegenover de planeet.

Het ontwikkelen van de smaak
Zijn alle slowfoodfans dromers? Wereldwijd telt de organisatie 80.000 leden, gegroepeerd in lokale verenigingen, convivia genoemd. Deze verenigingen organiseren allerhande activiteiten op lokaal niveau en concretiseren zo de doelstellingen van de organisatie: het proeven van lokale producten, het bezoeken van regionale producenten, educatieve programma’s voor scholen… Men leert de streekproducten kennen, ze vergelijken met andere en het plezier herwinnen van verloren gewaande smaken.

Simpele smaken opnieuw ontdekken
Tijd nemen, genieten, de rijkdom van de traditionele keuken herontdekken, leren gezond te eten… En het gaat hier niet om ingewikkelde schotels, bereid door een meesterkok in een restaurant met verscheidene sterren! “Door allerhande voedingsmiddelen te proeven, leert slowfood ons de smaak van simpel voedsel te waarderen.

Ondersteunen van de lokale landbouw
Slowfood staat voor voedsel dat smaak heeft, dat gekweekt wordt zonder schade toe te brengen aan het milieu, dat zorg draagt voor het welzijn van mens en dier en erop toekijkt dat de producent een eerlijke prijs krijgt. Het wil de kleine producent naar waarde schatten en zijn werk herwaarderen. Want hij werkt met zijn handen in de grond, zet een traditie voort, verzorgt zijn product en weigert zijn ziel te verkopen aan de commercie. Hoe kan dit? Door het contact tussen consument en producent te vergroten.

Het is nodig dat de consument weet met welke moeilijkheden een producent wordt geconfronteerd wanneer hij zich inzet voor de beste kwaliteit. En natuurlijk is ook het plezier van het proeven heel belangrijk: kennismaken met de producten, hun geschiedenis, hun plaats in de culturele identiteit van een regio en een land. Op die manier krijgen we heel wat lekkers op ons bord… De lokale landbouw bevorderen betekent eveneens de groenten en fruit van het seizoen gebruiken. Dus smaakvoller en verser!

Ons gastronomisch erfgoed
De vereniging staat erop, de verscheidenheid van onze streekproducten te behouden: sommige kazen, granen, fruit en groenten dreigen te verdwijnen omdat er te weinig interesse is bij de consument. Slowfood probeert dit tegen te gaan. “De aardpeer bijvoorbeeld wordt steeds minder gekweekt, hoewel hij een belangrijke voedingswaarde heeft. Hij zit barstensvol vitamines, mineralen en vezels.” Zouden we ons grootmoeders receptenboekje niet eens opnieuw bovenhalen?