Dat de Margiris van het Nederlandse visserijbedrijf Parlevliet & Van der Plas niet aan de slag mag in Australië is heuglijk nieuws, maar bij lange na geen oplossing voor het probleem van overbevissing. Nederlandse bedrijven bezitten tientallen monsterschepen die de wereldzeeën afvaren, op zoek naar de laatste vis. Dit is desastreus voor het zeeleven en ook kleine, lokale vissers maken geen schijn van kans naast de grote veelvraten. Greenpeace vindt dat de EU het probleem met de monstertrawlers dan ook niet moet exporteren naar andere continenten, maar de kolossen zo snel mogelijk dient te schrappen.

De Nederlandse trawlers behoren tot de grootste van de wereld en varen steeds vaker naar verre oorden, omdat de toegestane vangsten in eigen wateren onvoldoende zijn voor de grote honger van deze schepen. Alle 34 varen ze voor vier rederijen en vijf dochterondernemingen in andere Europese lidstaten, die zijn verenigd in de Pelagic Freezer-Trawler Association (PFA). De helft van hun vloot vaart onder Nederlandse vlag. De schepen vangen per stuk tot 250.000 kilo vis op een dag. Hiermee maakt de PFA niet alleen een snel eind aan een gezonde visstand, maar hebben ook lokale kustgemeenschappen het nakijken omdat ze nauwelijks vis meer vangen.

Daarnaast blijkt bijvangst in de praktijk een groot probleem. Onderzoek toont aan dat in West-Afrika soorten als hamerhaaien, mantaroggen en zeeschildpadden in de enorme netten van Nederlandse supertrawlers sterven. Ook in Australië uitte milieuminister Tony Burke grote zorgen over bijvangst, die daar zou bestaan uit onder meer dolfijnen en zeehonden.

Greenpeace beschouwt supertrawlers als één van de grootste excessen van een Europees visserijbeleid, dat geen oplossing biedt aan de zorgwekkend teruglopende visstand. De EU weigert tot op heden voldoende te doen aan de veel te grote hoeveelheid vissersschepen en monstertrawlers. Dit jaar vindt de hervorming van het Europese visserijbeleid plaats. Campagneleider Pavel Klinckhamers van Greenpeace: ‘Wij vinden dat supertrawlers als eerste naar de schroothoop verwezen moeten worden, zodat er meer ruimte is voor een gezonde visstand en eerlijke visserij.’

• Meer informatie: Greenpeace Ocean Inquirer – The Price of Plunder (pdf)