In een klein boerendorp in Kameroen hebben ze tegenwoordig een volwaardig elektriciteitsnet. Het draait niet op dieselgeneratoren maar op zonne-energie. 

Sabongari is een klein boerendorp in de Noordwest-regio van Kameroen. Er wonen tweeduizend mensen. De hoofdstad is 700 kilometer verderop. Toch hebben ze hier een elektriciteitsnet, een ongewoon gezicht op het Kameroense platteland. Een kleine centrale van zonnepanelen voorziet dertig huizen, drie kleine winkels en een hotelletje van stroom.

“Mijn kinderen kunnen nu lezen met behoorlijk licht”, zegt onderwijzer Ndzi Samuel. “En ik kan mijn mobiele telefoon zonder problemen gebruiken, al is het bereik niet echt goed.”

Voor de komst van de zonnepanelen in 2011 hing het dorp af van drie stroomgeneratoren die eigendom waren van bedrijven. Je mobiele telefoon kon je er nog mee opladen, maar voor het overige waren de generatoren onbetrouwbaar en had je vaak kortsluiting.

Het Centraal-Afrikaanse land heeft het op een na grootste waterkrachtpotentieel van Afrika ten zuiden van de Sahara. Maar slechts 30 procent daarvan wordt gebruikt, zegt het Renewable Energy and Energy Efficiency Partnership (REEEP). En op het platteland heeft men zelden stroom.

Zonnigste continent
Volgens de Wereldbank wonen acht miljoen van de twintig miljoen Kameroeners op het platteland en heeft slechts 14 procent daarvan elektriciteit. In stedelijke gebieden is dat 65 tot 88 procent.

De regering moedigt het gebruik van zonnepanelen aan. Een wet uit 2011 bepaalt dat wie zonnepanelen invoert, daar geen btw over hoeft te betalen. “Zonne-energie biedt Afrika mooie kansen”, zegt ingenieur Asanji Nelson van het ministerie van Energie. “Door zijn ligging aan de evenaar is Afrika het zonnigste continent ter wereld.”

Steun uit Canada
Renewable Energy Innovators (REI) kon de zonnepanelen in Sabongari en tien andere dorpen installeren dankzij internationale financiering. Wireless Light & Powers, een Canadese organisatie die het leven van plattelandsgemeenschappen wil verbeteren, levert materiaal en financiële middelen, REI importeert de panelen en installeert ze in de dorpen, zegt Numfor Jude, voorzitter en medeoprichter van REI. “We gaan naar afgelegen gemeenschappen en introduceren daar zonne-energie voor bijna niets.”

In Sabongari droegen de dorpelingen bij in de installatiekosten. Elk huishouden legde 20 euro op tafel, de bedrijfjes 80. “Elke maand betaalt iedereen 1 dollar (0,78 euro) voor het onderhoud.” “Het is als gered worden uit het eeuwige duister”, zegt een dorpeling.