Een recente studie in het tijdschrift Science of the Total Environment laat zien dat als we het voedselverlies in de voedselproductieketen met 50% zouden kunnen verlagen, we een miljard extra mensen zouden kunnen voeden, zonder andere veranderingen in de voedselproductie te maken.
Ongeveer een kwart van al het voedsel gaat ergens in de voedselproductieketen verloren voordat het op je bord belandt. Dat betekent dat 24% van het water dat gebruikt wordt om het voedsel te verbouwen, 23% van het totale landbouwgebied op de wereld en 23% van de meststofmiddelen verspild worden. De grootste verspilling vindt plaats in Noord Amerika, West Centraal-Azië en Oceanië.
Volgens onderzoekers is een afname van 50% een realistisch doel voor alle voedselproducenten. “Als de laagste verspillingpercentages behaald in iedere regio, in iedere stap van de voedselproductieketen wereldwijd zouden kunnen worden behaald, kan het voedselverlies worden gehalveerd,” zegt Dr. Kummu, die bijdroeg aan de studie. Deze vermindering zou voldoende helpen op te wegen tegen de toenemende belasting van de natuur door de stijgende voedselproductie.
Momenteel wordt 90% van de zoetwatervoorzieningen gebruikt voor voedselproductie en de grond begint ook op te raken. Het verminderen van voedselverspilling zou er dus voor kunnen zorgen dat, zonder de natuur extra te belasten, iedereen op aarde gevoed kan worden.
november 20th, 2012 om
Goed nieuws dat Dr. Kummu en zijn team met verdere wetenschappelijke onderbouwing komen over de omvang en mogelijke aanpak van de wereldwijde voedselverspilling. Goed ook dat ze hiermee het honger probleem van maar liefst 850 miljoen mensen weer op de agenda zetten. Bovenop deze problematiek stapelt zich de uitdaging van de groeiende wereldbevolking en klimaatverandering. Daardoor neemt de behoefte aan efficiëntere en eerlijker productiemethoden, opslag, verwerking en distributie van voedsel verder toe. Om de voedselverspilling daadwerkelijk met 50% terug te brengen zijn er creatieve en innovatieve oplossingen nodig. Vanuit ICCO ondersteunen we bijvoorbeeld 3000 kleine producenten van zoete aardappelen, ananassen en passievruchten in West Kenia om hun productie qua kwaliteit, hoeveelheid en timing zoveel mogelijk op de markt af te stemmen. Voor de producenten resulteert dit in meer inkomen en minder verspilling door de productie af te stemmen op de vraag.
Om de effectiviteit en duurzaamheid van deze oplossingen te garanderen zullen actoren uit de publieke sector, het bedrijfsleven, de onderzoekswereld, en ‘last but no least’ de ontwikkelingssector uit Noord en Zuid de handen in een moeten slaan. Dat zo’n multi-actor aanpak tot interessante ideeën met potentieel kan leiden ervaren we momenteel binnen het door TNO gecoördineerde Flying Food initiatief. Dit partnerschap richt zich op productie van insecten voor consumptie.
Het terugdringen van voedselverspilling zou een mooi speerpunt zijn voor een volgende tender van het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor publiek – private ontwikkelingsinitiatieven. Dit gezien de brede expertise die er in Nederland is op het gebied van landbouw, voeding, levensmiddelen technologie, logistieke systemen en ketenontwikkeling.
Echter om de hongerproblematiek structureel het hoofd te bieden is het niet genoeg dat we aandacht besteden aan het verhogen van de beschikbaarheid van voedsel, door minder verspilling. Het is het cruciaal om ook oog te hebben voor de toegang tot dit voedsel door die 850 miljoen mensen die voedselonzeker zijn. Het gaat dus ook om een eerlijker verdeling van productiemiddelen, kansen en werkgelegenheid om tot een duurzame wereldwijde voedselzekerheid te komen.