Vandaag verschijnt de publicatie ‘Green growth in the Netherlands 2012’. Hierin wordt een samenhangend overzicht gepresenteerd van de staat van groene groei in Nederland aan de hand van 33 indicatoren. In de periode 2000-2012 ontwikkelden 18 van deze indicatoren zich in een positieve richting en 7 in een negatieve richting.

Nederland scoort ten opzichte van de rest van Europa gemiddeld. Het eerste exemplaar van de publicatie is vandaag uitgereikt aan de staatssecretaris van Infrastructuur & Milieu, mevrouw Mansveld.

Gemiddelde positie
De economische activiteiten in Nederland brengen steeds minder schade toe aan het milieu. De uitstoot van broeikasgassen, de emissie van zware metalen naar water en de totale afvalproductie zijn gedaald sinds 2000. Voor een deel hangt deze afname samen met de economische ontwikkelingen in Nederland. Vooral de afgenomen productie in de industrie leidde de laatste jaren tot minder afval, uitstoot en verontreiniging. Vergeleken met andere EU en OESO landen neemt Nederland een gemiddelde positie in op het gebied van milieu-efficiëntie.

Op de indicatoren voor milieukwaliteit en natuurlijke hulpbronnen scoort Nederland relatief laag. De kwaliteit van het Nederlandse oppervlaktewater is de slechtste binnen de EU, de aanwezigheid  van verschillende soorten weidevogels neemt af en jaarlijks wordt groen gebied omgezet in bebouwd gebied. De verminderde stedelijke blootstelling aan fijnstof is een lichtpuntje.

Economische kansen
De economische kansen die voortkomen uit groene groei zijn de afgelopen jaren toe genomen. De werkgelegenheid bijbedrijven die ‘groene’ producten en diensten maken, is vanaf 2000 gegroeid. Ook de investeringen in het milieu zijn toegenomen, net als het aantal patenten dat door ‘groene’ bedrijven is aangevraagd. De patentaanvragen van ‘groene’ bedrijven vormen daarmee een steeds groter aandee lin het  totaal aantal Nederlandse patentaanvragen.

Milieubescherming
Nederland geeft in vergelijking met andere landen relatief veel geld uit aan milieubescherming en hanteert ten opzichte van het buitenland een relatief hoog belastingtarief op energie, onder andere in de vorm van accijnzen op energie en gas. Milieubelastingen maken de laatste jaren een steeds kleiner deel uit van de totale belastingopbrengst. Bedrijven in de industrie en energiesector betalen gemiddeld 12 procent van de belastingen op energie, terwijl zij verantwoordelijk zijn voor ruim 50 procent van de totale uitstoot van broeikasgassen. Meer dan de helft van alle energiebelastingen komt voor rekening van huishoudens.