Plattelandsvrouwen leveren vaak belangrijke bijdrages aan de lokale economieën in ontwikkelingslanden. Erkenning daarvoor krijgen ze zelden.

Door hun inspanningen om voedsel te produceren en te verwerken, inkomsten te genereren uit verkoop, en de zorg voor de kinderen op zich te nemen, leveren plattelandsvrouwen een enorme bijdrage aan het algemene welzijn van gezinnen op het platteland.

In veel landen worden zij echter nog op grote schaal geconfronteerd met discriminatie. Toegang tot onderwijs, gezondheidszorg en werkgelegenheid is voor hen geen vanzelfsprekendheid. De basisrechten van vrouwen worden, 20 jaar na de belangrijke Wereldvrouwenconferentie in Peking nog steeds op grote schaal geschonden.

Meisjes en vrouwen versterken
Op de Wereldvrouwenconferentie van 1995 werden overheden, de internationale gemeenschap en het maatschappelijke middenveld wereldwijd aangespoord om meisjes en vrouwen te versterken op twaalf cruciale gebieden: armoede, onderwijs en opleiding, gezondheid, geweld, gewapende conflicten, economie, macht en besluitvorming, institutionele mechanismen voor de vooruitgang van vrouwen, mensenrechten, media, milieu en het jonge meisje.

Ondanks deze krachtige oproep is gendergelijkheid anno 2015 nog ver zoek. Vooral de emancipatie van vrouwen op het platteland is een belangrijk middel om onder meer armoede tegen te gaan.

“Plattelandsvrouwen doen niet zelden het slopende werk”, zegt Kanayo F. Nwanze, van het Internationaal Fonds voor Landbouwontwikkeling (IFAD). “Om de sociale en economische positie van vrouwen te verbeteren, is erkenning nodig voor de belangrijke rol die zij spelen in de plattelandseconomie. Dat is in het belang van hun families en de volledige gemeenschappen.”

Succesvol
Onderzoek wees duidelijk uit dat het financieel versterken van vrouwen zich in ontwikkelingslanden rechtstreeks vertaalt in een betere gezondheid en opleiding van kinderen.

Het REACH-programma tegen ondervoeding van kinderen, een initiatief van de Voedsel-en Landbouwprganisatie (FAO), het Kinderfonds van de Verenigde Naties (Unicef), het Wereldvoedselprogramma (WFP) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) was onder meer in staat om ondervoeding en gezondheidsproblemen bij kinderen terug te dringen door gendergerelateerde doelstellingen te stellen.

Ook in Niger bleek de gendergerichte aanpak van een ontwikkelingsproject succesvol, net zoals een vrouwenproject rond het houden van klein vee in Afghanistan ten tijde van de Taliban.

Ook inspanningen zoals die van de Nationale Federatie van Plattelandsvrouwen in Madagaskar en het Kilimanjaro Initiatief zijn hoopvol. Dit laatste project werd opgericht door plattelandsvrouwen in 2012 en verdedigt het recht van Afrikaans vrouwen op een eigen stuk land om voedsel te kunnen produceren, de toegangspoort tot een betere toekomst en de waardigheid die ze verdienen.