Kunsttijdschriften genoeg in Nederland, maar een kunsttijdschrift over bomen bestond nog niet. Illustrator Stang bedacht Boomstang.

Wat bindt kunstschilders Piet Mondriaan en Gustav Klimt? Heel weinig. Voor Mondriaan kon een schilderij niet sober genoeg zijn. Zijn Oostenrijkse collega daarentegen keek niet op een krul meer of minder. Toch schilderden zij, zonder dat ze het van elkaar wisten, in 1912 allebei een appelboom in bloei.

Toeval? Benno Tempel, directeur van het Gemeentemuseum in Den Haag, meent in een bijdrage aan het tijdschrift Boomstang van niet. In een kunsthistorische beschouwing over de boom in de schilderkunst schrijft hij: ‘Het was geen toeval dat de kunstenaars een bloeiende fruitboom kozen om een voorstelling te maken die losgezogen is van de werkelijkheid: een boom is weliswaar geworteld in de aarde, maar reikt met zijn takken naar de hemel.’
Boomstang is een initiatief van Constantijn Gubbels alias Stang. Behalve illustrator is hij ook een groot liefhebber van bomen. Daar heb je in Rotterdam waar hij woont niet heel veel van, maar gelukkig woont hij op de deftige Heemraadsingel.

”Hier staan wel vijftig soorten bomen in de straat. Maar op de Kop van Zuid staat niet één boom. Heel sneu vind ik dat, daar zou ik echt niet kunnen wonen.”

Op internet ontdekte hij dat meer artistieke types zijn liefde voor bomen delen. Googelend stuitte hij op ‘houtkunstenaar’ Jos Bregman. Het contact dat al snel gelegd was, leidde tot vriendschap.

”Ik ben een stadsmens die graag in de natuur komt, hij is een echte buitenman die graag in de stad komt, dus we vullen elkaar uitstekend aan.”

Toen Bregman Stang vroeg een folder te maken voor een van zijn houtprojecten, werd het idee voor Boomstang geboren.

”Een folder schiet niet op, dacht ik. Ik wilde een heel tijdschriften over bomen, een blad waar ik alles over mijn bomenliefde in kwijt kon. Er was in Nederland al wel een blad over bomen, maar dat is echt zo’n vakblad voor boswachters en tuinmannen, ik wilde juist een arty farty-blaadje maken.”

Dat blaadje is een fraai vormgegeven, chic ogend tijdschrijft van 84 pagina’s geworden. Het staat vol schilderijen, tekeningen en foto’s, maar er valt ook veel in te lezen. Over houtkunstenaar Jos Bregman natuurlijk, maar ook over bijvoorbeeld bomen op platenhoezen, een ontwerper van boomtenten, bomen in speelfilms, bomen in de stad en ‘zomaar een kastanjeboom’. De toon is, zeker voor een kunsttijdschrift, aangenaam licht.

In het colofon duiken naast bekende namen uit de kunst- en museumwerereld, ook de nodige onbekende namen op.

”Ik heb mijn eigen netwerk aangesproken,” zegt Stang. ”Het zijn dus niet alleen professionals die aan het blad hebben meegewerkt. Mijn neven en nichten mochten ook meedoen.”

Vrijwel iedereen die hij benaderde, was meteen enthousiast. ”Ik stond bepaald niet alleen in mijn liefde voor de boom. Het hangt ook in de lucht, hè. Neem die ontwerper van boomtenten: zo iemand had je tien jaar geleden echt niet. Het zal te maken hebben met die duurzaamheid waar iedereen nu zo mee bezig is.” Dat Boomstang is gedrukt op zo boomvriendelijk mogelijk papier spreekt van zelf.

”En ja, de economie heeft er misschien ook mee te maken. Als de boel straks weer aantrekt, vinden mensen Porsches misschien ineens weer veel interessanter dan bomen.”

Stang heeft goede hoop dat Boomstang een blijvertje wordt. Plannen voor een tweede nummer zijn in een vergevorderd stadium.

”Maar we doen het rustig aan hoor. Eén nummer per jaar vind ik mooi genoeg.”

Website: www.boomstang.nl

Peter van Brummelen